Smeđi rupičar

Gljiva - Smeđi rupičar

GLJIVA SMEĐI RUPIČAR

latinski naziv - Phaeolus spadiceus (P. schweinitzii)

Plodno tijelo: Širine 6-20 cm, boje smeđe hrđe, kasnije potamni, u početku sa zelenožutim, kasnije s narandžastim rubom, koji starenjem postaje tamniji. Kružnog je oblika i često slojevito raspoređen kao crijepovi na krovu. Površina je fino velurasta, koncentrično naborana, ima, uglavnom, jaku kratku dršku, ponekad je uopšte nema, obrasta biljke i grane. 

Pore: Zelenožute do boje žute hrđe, na pritisak poprimaju smeđu boju, u starosti su smeđe, okruglastog do pomalo uglastog oblika, silazne.

Meso: Smeđe, meko i sočno kad je mlado, elastično je i veoma vodenasto, isušuje se poslije nekoliko dana, te postaje tvrdo i izrazito lako. Kiselkastog je ukusa. 

Spore: 5-7/3,5-4,5 µm, glatke, otisak bijel.

Upotreba: Nije jestiva gljiva.

Stanište: Kao saprofit često se može naći na mrtvim panjevima i korjenovima, ali i kao parazit u podnožju stabala četinara, uglavnom borova i ariša, naročito u starijim kolonijama. Pojavljuje se od juna do novembra.

Napomena: Smeđi rupičar je u pogledu oblika i boje veoma varijabilan. Uprkos tome, relativno je lako odrediti ga. Njegovo meso, kad je gljiva mlada, izrazito je vodenasto, a otism toga gljiva izaziva i smeđu trulež.