Gljiva srnjača

Gljiva - Srnjača

GLJIVA SRNJAČA

latinski naziv - Sarcodon imbricatus

Šešir: 6-20 (30) cm, sivobraonkaste boje, veluraste osnove, pokriven krupnim izdignutim i koncentrično raspoređenim ljuspama. Oblika je ispupčenog do ravnog, mahom s ispupčenjem u sredini, a u starosti je ljevkastog oblika i probušene sredine. Meso mu je debelo, rub šešira svijetlije do bjeličaste boje, dugačko podvijen, a tek starenjem gljive rub postaje oštar i ponekad se ispravi.

Iglice: Najprije su kratke i bjeličaste, potom pepeljastosive i najzad smeđe, često duže od 1 mm i silazne.

Drška: Blijedosiva, braonkasta, bez sjaja, valjkastog do batinastog oblika, kratka je i jaka, puna, u starosti cjevasta, baršunaste površine.

Meso: U početku je bijelo, kasnije blijede sivosmeđe boje, čvrsto, u osnovi drške drvenasto, miris aromatičan, ukus blag do nagorak.

Spore: 6,5-8/5-6 µm, grbave, oštrih ivica, otisak smeđe boje.

Upotrebljivost: Mlada gljiva je jestiva, koristi se kao začinska gljiva.

Stanište: Brdsko-planinske četinarske šume, često u nizu ili u vilinskim krugovima, od avgusta do novembra.

Napomena: Vrlo je slična rijetka gljiva hrapava ježevica (S. scabrosus) koja, međutim, raste u lišćarskim šumama, i to pretežno ispod bukve.